żenować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, żenowaćnuję, żenowaćnuje, żenowaćany {{/stl 8}}{{stl 7}} krępować kogoś, wprawiać w zakłopotanie, peszyć, zawstydzać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Żenowała mnie jej bezwstydność. Żenująca niewiedza. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
żenować — ndk IV, żenowaćnuję, żenowaćnujesz, żenowaćnuj, żenowaćował «wprawiać w zakłopotanie, pozbawiać pewności siebie; onieśmielać, krępować» Jej bezpośredniość go żenowała. Żenująca ignorancja. żenować się «czuć się zakłopotanym, onieśmielonym; nie… … Słownik języka polskiego
żenować się — {{/stl 13}}{{stl 7}} krępować się, być zakłopotanym, speszonym, onieśmielonym; wstydzić się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Żenować się kogoś. <fr.> {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
krępować — ndk IV, krępowaćpuję, krępowaćpujesz, krępowaćpuj, krępowaćował, krępowaćowany «uniemożliwiać swobodę ruchów; mocno kogoś, coś wiązać» Zdjąć sznury krępujące kogoś. Krępować konie, barany. Ubranie krępowało mu ruchy. przen. a) «ograniczać czyjąś… … Słownik języka polskiego
wstydzić — ndk VIa, wstydzićdzę, wstydzićdzisz, wstydź, wstydzićdził, wstydzićdzony «wywoływać, budzić w kimś uczucie wstydu, wprawiać w zawstydzenie, zawstydzać» Wstydzić kłócące się dzieci. wstydzić się «odczuwać wstyd, krępować się, żenować się» Wstydzić … Słownik języka polskiego
żenowanie — ↨ żenowanie się n I rzecz. od żenować (się) … Słownik języka polskiego
żenująco — przysłów. od żenujący (p. żenować) Ktoś żenująco naiwny … Słownik języka polskiego
krępować — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, krępowaćpuję, krępowaćpuje, krępowaćany {{/stl 8}}– skrępować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} utrudniać lub uniemożliwiać poruszanie się kogoś, mocno go … Langenscheidt Polski wyjaśnień
